आनंदामध्ये माझ्यावाटा घेण्यास,ते सर्व येतातदुःखावर माझ्या फुंकरघालण्यास , ते सर्व येतातअश्रू गाळताना मीते पुसण्यासाठी ते सर्व येतातजगताना मी मला जगण्याचीउमेद देण्यासाठी ते सर्व येतात.स्वप्न पाहताना मी मलावास्तवात आणण्यासाठीते सर्व येतात.यशासाठी झगडताना मीमला बळ देण्यासाठी ते सर्व येतात.प्रेमाचा राग आवळताना मीमला साथ करण्यासाठी ते सर्व येतात.वाट पाहताना मी तुझीआशेचा किरण दाखवण्यासाठीते सर्व येतात.गोंधळू नका मित्रांनो ..... !ती तर माझ्या हृदयाची स्पंदने असतात.
मला वाटतं ...... !पक्षी मी बनावं, आकाशात स्वैर मी फिरावंतुझ्या इच्चापुर्तीसाठी, भरपूर कष्ट मी करावं.मला वाटतं ...... !नदी मी बनावं, खाचखळग्यातून स्वच्छंद वाहावंतुझ्या गोड स्मृतीत बुडून मी जावं.मला वाटतं ...... !वारा मी बनावं, वेगाने चहुकडे मी जावंवाहताना तुझ्या कोमल कायेला अलगद मी स्पर्शावं.मला वाटतं ...... !हृद्य मी बनावं, तुझ्या ओठावरील हरशब्दांना तुझ्या आधी मी जाणावं.मला वाटतं ...... !
सांगा मित्रांनोप्रेम मी कसं करावं?तरुण स्त्री सुलभ मनाला मी कसं भूलावावस्वच्छंद ह्या पाखराला कैदेत कसं मी टाकावं .सांगा मित्रांनोप्रेम मी कसं करावं?भावनांच्या आवेगाला कसं मी तीजपर्यंतपोहचवाव,निखळ अशा मैत्रीला आमच्या प्रेमाचं नावकसं मी द्यावं.सांगा मित्रांनो,प्रेम मी कसं करावं ?बेफाम ह्या सागराला कवेत कसं मी घ्यावंध्येयाला अडथळा ठरू पाहणाऱ्या,ह्या प्रेमाला माझ्या,स्मशानात कसं मी गाडाव.सांगा मित्रांनो,प्रेम मी कसं करावं ?
परिणीताआभारी आहे मी तुझामला नाकारल्याबद्दल ...!प्रेम हा माझा अधिकार नाहीह्याची जाणीव करून दिल्याबद्दल.आभारी आहे मी तुझाकाही क्षण माझ्यासोबत चालल्याबद्दल.माझ्या स्वप्नंचे सुंदर घरटेमोडण्यात हातभार लावल्याबद्दल.आभारी आहे मी तुझाआभाळातून थेट मला जमिनीवरआणल्याबद्दल.......!माझ्या 'स्वत्वाला' पायदळीतुडविल्याबद्दल .आभारी आहे मी तुझाप्रेमाचा खरा आनंद होकारात नसतो.तर तो नकारात देखील असतो,हे कृतीतून समजावून सांगितल्याबद्दल.......!
आता मीही ठरवलंयआलेल्या संकटांना धैर्याने, सामोरं जायचं,अजिबात नाही डगमगायचं.समाजबांधवांना आता नाही जुमानायचंनवीन समाजाला घडवायचं.आता मीही ठरवलंयमोठं सपानं पहायचंकष्ट उपसून ते मिळवायचं.कधीच नाही रडायचंहसत दुःखांना कवटाळायचं.आता मीही ठरवलंयसतत अरीष्टांशी लढायचंमुर्दाड आयुष्य नाही जगायचंवेळ पडली तर मरणाला जवळ करायचंपण सग्या सोयार्यांना नाही बोलवायचंआता मीही ठरवलंय !
दुःखाचे दुःखसांगा दुःखांनी कोठे दुःख व्यक्त करावं ?का म्हणून सर्वांनीच आम्हास झिडकरावंसुखाचे स्वागत सुहास्य वदनानं प्रत्येकानंनेहमी करावं.पण सुखाचं अस्तित्व दुःखाविना नाहीहे भाबड्या मनांना कोणी समजावं ?सांगा दुःखांनी कोठे दुःख व्यक्त करावं ?का म्हणून सुखाचं भागीदार प्रत्येकानं बनावंसुखासाठी कशासाठी प्रत्येकानं अहोरात्र झुरावंपण दुःखाची चाहूल लागताच प्रत्येकानंका नातं विसरावं ?का म्हणून दुःखाच्या वाट्यालाच हेदुःख का यावं ?सांगा दुःखांनी कोठे दुःख व्यक्त करावं ?
तू गेल्यापासनं....................!दारचा गुलाब कधी फुललाच नाहीचाफ्याचा सुगंध परसदारी कधी दरवळलाच नाहीतू गेल्यापासनं....................!अंगणातला मोगरा कधी बहरलाच नाही,जाईचा वेल तो मांडवावर कधी चढलाच नाही.तू गेल्यापासनं....................!पौर्णिमेचा चंद्र मी कधी पहिलाच नाही.त्यानंतर गोड स्मृतीतून तुझ्यामी बाहेर पडण्याचा प्रयत्न केलाच नाही.तू गेल्यापासनं....................!सुखाने माझ्या दारचा रस्ता कधी धरलाच नाहीदुःखाने माझ्या घरातून कधी मुक्काम हलवलाच नाही.
गरजआयुष्याच्या सागरात पोहतानालाटांवर स्वार होण्यासाठी तुझीसाथ मला हवी होती.ध्येयातील असंख्य अडथळेपार करतानातुझी मदत मला हवी होती.रोज आरश्यासमोर उभे राहतानातुझी पुसटशी प्रतिमा त्यातमला समोर हवी होती.श्रावण सरीत चिंब ओलावतानाअंगावर जलबिंदू घेताना,तुझी उपस्थिती मला हवी होती.डोळ्यातील निशब्द भावनांनाजाणणारी भिडस्त आश्वासक नजर मला हवी होती.करीयरच्या नागमोडी वळणावरएकाकी मला भासतांना,तुझ्या संगतीत घालवलेल्याक्षणिक गोड क्षणांचीचआठवण मला हवी होती.न पूर्ण होणारे स्वप्न पाहतानातू काही क्षण का होईनामाझ्या जवळ मला हवी होती.
खरं कोण आहेस गं तू माझी ?मी दुःखात असतानादेतेस मनापासून साथमी संकटात असतानादेतेस ताणापासून हात.खरं कोण आहेस गं तू माझी ?मी रडताना आसवेगळतात गं तुझ्या डोळ्यातूनमी हसताना आनंदओसंडतो तुझ्या रोमारोमातूनखरं कोण आहेस गं तू माझी ?वादळातील माझ्या जहाजालादेतेस गं तूच किनारा.हृदयात उचंबळनाऱ्या भावनांना !देतेस गं तूच थारा.खरं कोण आहेस गं तू माझी ?मी तुझ्याशी नातं जोडावंएवढी लायकी नाही गं माझीसमाजबांधवांनी -रीवाजांनीपंचाईत केली आहे गं माझीखरं कोण आहेस गं तू माझी ?तुझी बदनामी होऊ नयेएवढीच इच्छा मनापासूनआहे गं माझी.म्हणून खरं सांगतोतू कोणीच नाही गं माझी.
आठवण तुझी आल्यावररात्रीची पहाट कधी झालीमला कळलंच नाही.आठवण तुझी आल्यावरडोळ्यातील आसवे गालावर कधी आलीमला कळलंच नाही.आठवण तुझी आल्यावरआप्तस्वकीयातून मीअनोळखी विश्वात कधी आलो.मला कळलंच नाही.आठवण तुझी आल्यावरकागदावर भावना रेखाटता-रेखाटतामी कधी कवी झालो,मला कळलंच नाही.
तो दिवस होता,आपल्या शेवटच्या भेटीचातो दिवस होता,आपल्या प्रेमाच्या सूर्याने अस्तालाजाण्याचा.तो दिवस होता,भलभलनाऱ्या जखमेवरचीखपली निघल्याचा.तो दिवस होता,आसवाच्या पुरात वाहून जाण्याच्यातो दिवस होता,अमावास्येच्या नभात चंद्राचाशोध घेण्याचा.तो दिवस होता,आत्म्याविना शरीराने जगण्याचानिर्णय घेण्याचा.तो दिवस होता,दोन राष्ट्रातील विभागणीचातो दिवस होता,परत फाळणीची पुनरावृत्ती होण्याचाफरक एवढाच आहे की,भूमी ऐवजी मन दुभंगण्याचा.तो दिवस होता,१४ ऑगस्ट २००६.
